عنوان : انواع شرکت های تجاری در ایران |
| کلیات |
| مقدمه |
| انواع شرکت در حقوق ایران |
| انواع شرکت مدنی |
| انواع شرکت تجاری |
| شرکت تعاونی |
| شرکت های دولتی |
| شرکت هایی که دولتی تلقی می شوند |
| فصل دوم: وجه تمایز شرکت های مدنی با تجاری و تعاونی |
| شخصیت حقوقی |
| شرکتنامه، اساسنامه و اظهارنامه |
| موافقتنامه |
| اداره شرکت |
| نفع و ضرر |
| مسئولیت و تعهدات |
| سهم الشرکه |
| تعداد اعضا |
| حق حضور |
| انتقال سهام و خروج |
فصل اول
کلیات
مقدمه
در ایران قبل از مشروطیت شرکت های مدنی بر اساس مقررات فقه اسلامی تشکیل می شد شرکت های تجاری با تصویب قانون تجارت تواریخ ۲۵ دلو ۱۳۰۳ و ۱۲ فروردین و ۱۲ خرداد ۱۳۰۴ بر اساس مواد ۱۵ تا ۱۴۱ آن قوانین تشکیل می یافت مقررات مربوط به شرکت های مدنی در مواد ۵۷۱ تا ۶۰۶ قانون مدنی مصوب ۱۸/۲/۱۳۰۷ مقرر شده بود. با تصویب قانون تجارت در تاریخ ۱۳/۲/۱۳۱۱ مواد ۲۰ تا ۲۲۲ به چگونگی تشکیل و اداره انواع شرکت های هفت گانه بازرگانی اختصاص یافت. بعد از انقلاب اسلامی ایران در ۲۲/۱۱/۱۳۵۷ دولت در صدد اصلاحات اجتماعی و در راستای اصلاح قانون تجارت لایحه ای از سوی دولت تنظیم و به انضمام شماره ۸۴۹۸۲-۱/۸/۱۳۶۹ به مجلس ارائه شد که در لایحه دوم به شرکت های تجاری هفتگانه اختصاص یافته بود[۱].
انواع شرکت ها در حقوق ایران:
شرکت های واقع در ایران را می توان به ۵ نوع تقسیم کرد. شرکت های مدنی، شرکت های تجاری، شرکت های تعاونی، شرکت های دولتی و شرکت هایی که دولتی تلقی می شوند.
[۱] – شرکت های تجاری جواد افتخاری تهران ققنوس ۱۳۸۰ ص ۱