چکیده:
قصیده سرایی یکی از قالب های اصلی در اشعار عبید و سعدی به حساب می آید که لحن و شیوه هر دو در آن سلیس و روان است که علت این امر نابهنجاری ها و اوضاع نامناسب و ظلم و خفقان و فسادی است که در زمان این دو شاعر بر جامعه حاکم بود و این امر خود باعث می شد که این دو شاعر بتوانند با لحن صریح مقاصد خود را بیان کنند و همچنین با لفظی روشن خصوصیتها و ویژگی مربوط به شخصیت های موجود در اشعارشان بیان کرده اند. در قصاید و اشعار هر دو قدرت شاعری و همچنین مضامین بدیعی نمایان است که نشان می دهد هر دو شاعر در قصیده سرایی سرآمد بوده اند.
«کلید واژگان»
عبید زاکانی/ سعدی/ قصیده سرایی/ مدح/ پند و اندرز