پایان نامه بررسی رابطه سازگاری زناشویی وسبک های فرزند پروری والدین و سلامت عمومی فرزندان
شامل :
- پرسشنامه سازگاری زناشویی
- پرسشنامه فرزندپروری
- پرسشنامه سلامت عمومی
- فایل ورد docx پایان نامه
جهت خرید و دانلود از لینک زیر استفاده فرمایید:
خانواده به عنوان کوچک ترین واحد اجتماعی و از ارکان اصلی و عمده هر جامعه به شمار می آید. محیط خانه اولین و مهم ترین عاملی است که بر رشد شخصیت افراد تاثیر می گذارد. کودک خصوصیاتی را از والدین به ارث می برد. اما نقش والدین در رشد کودک تنها به جنبه های ارثی محدود نیست. ایده آل ها و آرزوهای والدین، میزان رضایت آن ها از روابط زناشویی و سبک فرزندپروری آن ها، همگی می توانند بر شکل دهی رفتار کودک و سلامت روان او نقش به سزایی داشته باشند (رضاییان،۱۳۸۳).
مقدمه
کودک، تنها مورد تاثیر یک جنبه از رفتار والدین یا شخصیت آن ها قرار نمی گیرد، بلکه ترکیبی از عوامل مختلف رشد کودک را متاثر می سازد (اسفندیاری،.۱۳۷۴)
تعداد محدودی از تحقیقات، به بررسی رابطه سازگاری زناشویی و سبک های فرزندپروری والدین و سلامت فرزندان پرداخته اند. روابط رضایت بخش و حمایت کننده زناشویی سبب می شود که والدین نقش های خود را راحت تر بپذیرند و روابط رضایت آمیز زن و شوهر با فرزندپروری دلسوزانه رابطه دارد (یاسایی، ۱۳۷۲).
فلدمن” و همکاران (۱۹۹۰) و “فیشمن” و همکاران (۲۰۰۰) نشان دادند که رضایت زناشویی با سازگاری روان شناختی کودکان رابطه دارد و سبک های فرزندپروری و خصوصیات شخصیتی والدین نقش متغیر تعدیل کننده را ایفا می کنند. روابط زناشویی رضایت بخش، سنگ زیرین عملکرد خوب خانواده را بنا می نهد که به طور مستقیم یا غیر مستقیم، فرزندپروری موثر را تسهیل کرده، روابط فرزندان با یکدیگر و با والدین را بهبود می بخشد و باعث رشد شایستگی، توانایی سازگاری و انطباق در کودکان می شود. در ازدواج هایی که در آن ها هماهنگی حاکم است، ارتباط مادر-کودک و پدر- کودک مثبت است و احتمال بیشتری دارد که پدر و مادر نقش های مشابه و همکاری متقابل داشته باشند (الری و وایدر، ۲۰۰۵). از نظر کرینچر (۱۹۸۶). سازگاری و تعامل سالم زناشویی کلید فرآیند خانواده مطلوب است، زیرا برای یک زوج سخت است که زن و شوهر خوبی نباشند و بخواهند والدین باکفایتی باشند (ه نقل از بارکر؛ ترجمه دهقانی، ۱۳۷۵). در مجموع، خانواده هایی که هر دو والد در کنار هم و با تفاهم و سازگاری زندگی می کنند، نسبت به سایر خانواده ها میزان بالایی از آمیختگی عاطفی با کودکان خود را گزارش داده اند (زیل” و کریستین، ۱۹۹۴). در مقابل، روابط ضعیف والدین، یکی از دلایل معمول اصطکاک در خانواده است، نوجوانانی که فکر می کنند والدین آن ها ازدواج موفق و شادی دارند، احساس می کنند محیط خانه محل مسرت بخشی برای زندگی است، هر چه درگیری والدین کمتر باشد درگیری بین فرزندان، والدین و خواهر و برادرها نیز کمتر خواهد بود (هارلوک، ۱۹۷۵؛ به نقل از برجعلی، ۱۳۷۸). در ضمن، گزارش شده که هماهنگ نبودن فرزند پروری که از ناسازگاری زناشویی منشأ می گیرد، به بروز مشکلات رفتاری زیادی در پسران منجر خواهد شد (جورلیس و همکاران، ۱۹۹۵).
