حلقه های مفقوده
قابلیت نهادی، اصلاحات در حوزه ی سیاستگذاری و رشد در خاورمیانه و شمال آفریقا
جان پیج و لیندا ون جلدر
پس از نیم قرن تجربه نظری و عملی توسعه اقتصادی، اقتصاددانان و پژوهگشران توسعه با واقعیتی تلخ رو به رو شده اند. این واقعیت حکایت از آن دارد که روی هم رفته شکاف درآمد سرانه واقعی میان کشورهای غنی و فقیر در حال وسیع تر شدن است. اقتصاددانان علل چنین نتیجه دلسردکنندده ای را در انتخاب سیاست های اقتصادی جستجو کرده اند. تحقیق پیرامون نظام های سیاست گذاری اقتصادی عمدتا بر بررسی های اقتصاد سنجی بین کشوری قرار داشته
است.
این بررسی ها به بسط اجماع نظر نو ظهوری کمک کرده اند مبنی بر اینکه حداقل در مراحل اول توسعه، حکومت ها باید به اجرای مجموعه سیاست هایی بپردازند که ثبات اقتصاد کلان، انباشت سریع سرمایه انسانی، سطوح بالا و پایدار سرمایه گذاری خصوصی، نظام های مالی مطمئن و کارآمد و علائم قیمتی (که منعکس کننده سود و زیان اقتصادی است) را در پی داشته باشد.
اما مشکلی که بسیاری از حکومت ها و جوامع در تغییر نظام سیاستگذاری خود داشته اند و پایبندی محدود بسیاری از کشورهایی که در بلند مدت به اصول سیاستگذاری مزبور پیوسته اند، جالب توجه بوده است. به بیانی واضح تر بسیاری از اقتصاددانان علاقه مند به سیاست توسعه این سئوال را مطرح کرده اند که اگر رهنمودهای ما تا این اندازه خوب هستند چرا بیشتر کشورها آنها را انتخاب نمی کنند و چرا آن دسته از کشورهایی که این رهنمودها را به کار گرفته اند از وضعیت بهتری برخوردار نشده اند؟