نگاهی به دوران جهانگیری و هنر و ادبیات در آن دوره
نگاهی به دوران جهانگیری و هنر و ادبیات در آن دوره
دوران جهانگیری (مکتب مغولی هند)
جهانگیر که تا قبل از سلطنت به واسطه ارادت پدرش به صوفی اعظم شیخ سلیم چشتی شاهزاده سلیم خوانده می شد، در سال ۱۰۱۴ هـ.ق پس از فوت اکبر با نام جهانگیر، جانشین پدر شد.
«خاطرات» وی به نام تزوک جهانگیری وی را سلطانی با فضائل انسانی، رقیق القلب با ثبات، کنجکاو و علاقمند به هنر معرفی می کند. با وجود اینکه جهانگیر اغلب اوقات خویش را صرف دنبال کردن هنرهایی که به آنها عشق می ورزید، می کرد اما وی واقعاً به ملت خویش به خوبی خدمت کرد. (ذکاء، وش، ۱۱ و ۱۲، ۱۳۷۳)
او بیش از همه هنرها به هنر نقاشی علاقه و بیشتر از همه هنرمندان، با نقاشان حشر و نشر داشت، میزان علاقه و توجه او به هنر و هنرمندان به خصوص هنر نقاشی در حدی بود که در زمان شاهزادگی کارگاهی انحصاری برای خود تأسیس کرده بود.
میزان توجه و مهارت او در تشخیص نقاشی ها به حدی بود که به راحتی می توانست کار استادان را از یکدیگر تمیز دهد.
جهانگیر صرفاً یک مجموعه دار ساده تصاویر نبوده بلکه شخصی خبره بود که دیدی بسیار وسیع و آینده نگر در مورد تصاویر داشته است. وی در جای دیگر در خاطراتش آورده است: علاقه من به نقاشی و ممارستم در تشخیص این آثار تا حدی است که اگر هر اثری نزد من آورده شود چه از هنرمندان درگذشته و یا معاصر، بدون اینکه نامشان به من گفته شود میتوانم بلافاصله بگویم این اثر متعلق به کیست و اگر تصویری شامل چند تصویر انسانی باشد و هر چهره اثر یک استاد، می توانم بگویم که هر چهره را کدام استاد کار کرده است و اگر شخص دیگری روی چشم یا ابروی آن چهره کار کرده باشد، باز هم می توانم تشخیص بدهم که چهره اصلی کار کیست و چشم و ابرو را چه کسی کار کرده است. (راجرز، ۱۲۶ و ۱۲۷، ۱۳۸۲)….
تحقیقی منحصر به فرد و جامع برای رشته های هنر ، معماری و ادبیات
فرمت:word
تعداد صفحات:۲۴